Η έννοια του «επανακτημένου» δρόμου

Στις σημερινές πόλεις πέρα από την είσοδο του σπιτιού μας, ή την πόρτα του κήπου μας ξεκινά ένας κόσμος με τον οποίο δεν έχουμε ιδιαίτερη σχέση και δε μπορούμε να επέμβουμε σε αυτόν. Υπάρχει ένα συναίσθημα ότι ο κόσμος μετά από την πόρτα εισόδου, είναι ένας κόσμος εχθρικός, όπου ε=αισθανόμαστε απειλούμενοι.
Στο παραπάνω παράδειγμα , όπως και σε άλλα της ουτοπικής ιδέας του “reconquered street”, ο δρόμος ξαναγίνεται ένα μέρος όπου η κοινωνική επαφή μεταξύ των κατοίκων αναπτύσσεται, λειτουργεί σαν ένα κοινόχρηστο «καθιστικό», όπως ήταν παλιότερα.
Η έννοια του ζωντανού δρόμου στηρίζεται στην ιδέα ότι οι κάτοικοι έχουν κάποια κοινά, ότι περιμένουν κάτι ο ένας από τον άλλο, ότι νιώθουν δεμένοι και έχουν ανάγκη από τους γείτονες, μια σχέση που μειώνεται, καθώς η ανεξαρτησία που προέρχεται από τη μεγάλη ευημερία αυξάνεται.
Ο σχεδιασμός μιας περιοχής κατοικίας οφείλει να εντείνει το αίσθημα της κοινής ταυτότητας και να ενθαρρύνει τις κοινωνικές δραστηριότητες στους κοινόχρηστους χώρους, αποφεύγοντας τους χαώδεις χώρους και την αίσθηση της απόστασης που καλλιεργεί η ανοιχτή πόλη. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, επαναφέροντας την ποιότητα της εσωτερικότητας της πόλης του 19ου αιώνα, διατηρώντας όμως παράλληλα ζητούμενα της άνετης καθημερινής ζωής: τις ποιότητες του φυσικού φωτισμού, του διαθέσιμου χώρου για στάθμευση, των περιοχών παιχνιδιού, κ.ά.


Άποψη εσωτερικού δρόμου του Habitat '67


Έσωτερικός χώρος στάθμευσης του Habitat '67